ହାଟ

ସମାଜ ହାଟରେ ସଉଦା ମୁଁ' କରେ 

    ଏତ ନିତିଦିନ କଥା ,

ସାମାଜିକ ଚିତ୍ର ଜୀବନର ମିତ୍ର 

     ମଣିଷ ପାଳଇ ପ୍ରଥା ॥ 

ସଂସାରୀ ମଣିଷ ନ ଲିଭୁ ତା' ହସ 

    ଦୂର ହେଉ ସବୁ ବ୍ୟଥା , 

ହାଟ ବାଟ ନାଟ ଜୀବନର ଚିତ୍ର 

    କାହାଣୀ ଅକୁହା କଥା ॥ 

ପଇସା କଉଡି ସଂସାରର ଛବି 

    ହାଟର ମଉଡ ମଣି , 

ବିନା ପଇସାରେ ଜଳବି ନମିଳେ 

    ଚିନ୍ତାକରେ ମଣି ଜାଣି ॥ 

ପରିବା ଚାଉଳ ଜୀବନର ମିତ୍ର 

    ଭୋକ ଜ୍ଜ୍ଵଳା ନିବାରଣେ , 

ହାଟ ସଉଦାଟି ରହିଗଲେ ବାକି 

   ଲୁହ ଆସେ ଚକ୍ଷୁ କୋଣେ ॥ 

ସ୍ୱଳ୍ପ ଆୟକାରୀ ଭାଗ୍ୟକୁ ଆବୋରି 

     ହାଟ ଭିଡେ ହଜିଯାଏ , 

ଧନୀ ଗରିବର ପ୍ରଭେଦ ବିଚାର 

    ହାଟରେ କିନ୍ତୁ ନଥାଏ ॥

ଜନ ଗହଳିରେ ହାଟ ପୁରି ଉଠେ 

    ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାଆ ବିଜେ ସ୍ଥଳି , 

ଭଳିଭଳି ଚିଜ ବିକା କିଣା ହୁଏ 

    କରନ୍ତିନି କେହି କଳି ॥ 

ଆମୋଦ ପ୍ରମୋଦ କେତେ ପୁଣି ନାଟ 

    ହାଟର ଶୋଭା ବର୍ଦ୍ଧକ , 

କୁହୁକ ସର୍କସ କରେ ବିମୋହିତ 

     ବୃଦ୍ଧବି ସାଜେ ଦର୍ଶକ ॥ 

ହାଟ ମନ ମିତ ସଙ୍ଗତରେ ସଙ୍ଗ 

    ବାଣିଜ୍ୟିକ ପେଣ୍ଠସ୍ଥଳି , 

ସମାଜ ସେବାରେ ହାଟହିଁ ଉତ୍କର୍ଷେ 

    ସମର୍ପଣେ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଥାଳି ॥