ଗାଁ ଓ ମାଁ

ମୋ ଗାଁ ଟି ମୋ ମାଁ ପରି

ସେନେହ ବାରି ଢାଳେ

ଠିକ୍ ଜନନୀ ସମ 

ନିତି ପ୍ରୀତି ଝରାଏ

ଭୋକ ଶୋଷର ଦାରୁଣ ଆଘାତରୁ

ନିଜ ଛାତି ଚିରି ଶସ୍ୟ ଯୋଗାଏ।

କେତେ ଯେ ଅଳି ଅର୍ଦ୍ଦଳି ସହିଛି ଆମ ମାଁ

ଗାଁ ନୁହେଁ ସେ ତ ଆମ ମାଁ।