ଦୂରତା ନୁହେଁ ପ୍ରେମରେ ବାଧକ
ଦୂରତା ନୁହେଁ ପ୍ରେମରେ ବାଧକ
ସାତ୍ତ୍ଵିକ ପ୍ରେମ ଟି ଅଧିଭୌତିକ ଭକତ ଈଶ୍ବର ପରି
ଆଖିରେ ନଦେଖି ବିଶ୍ୱାସ କରି ଭକତ ଲଗାଏ ଡୋରି ।
କାହିଁ ସୂର୍ଯ୍ୟ କାହିଁ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଜଣେ ଦିବସର ଅଧୀଶ୍ଵର
ଆଉ ଜଣେ ରଜନୀରେ ଅଭିସାର ମିଳନ ଚିନ୍ତା ଅସାର ।
ତଥାପି ଚନ୍ଦ୍ରମା ରବି କିରଣରୁ ଆଲୋକ ସଂଗ୍ରହ କରି
ଧରାବୁକେ ବିଂଚେ ଶୀତଳ କିରଣ ଅନ୍ଧକାର ବୁକୁ ଚିରି ।
ଅମାବାସ୍ୟା ଯାଏ ଛିଡି ଛିଡି ଯାଏ ଦିନଟେ ପୁରା ଅନ୍ଧାର
ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ଯାଏ ପୁଣି ବଢୁଥାଏ ମନରେ ଆଶା ଅପାର ।
ଅତୀଦ୍ରିୟ ପ୍ରେମ ଦୂରତା ସମ୍ପର୍କ ମାନେ କିଛି ରଖେ ନାହିଁ
କୃଷ୍ଣ ଦ୍ୱାରକାରେ ରାଧା ଗୋପପୁରେ ପ୍ରେମ କମିଯାଏ କାହିଁ !!
କେତେ ଦ
ୂରେ ଭାନୁ କମଳିନି ପତି ପ୍ରେମର ଗାରିମା ବହି
ଅରୁଣ ଆଲୋକେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ ମୁଦେ ଗଲେ ସଂଜ ନଇଁ ।
ଶୀତ ଦିନେ ଅଂଶୁ ଦକ୍ଷିଣକୁ ଗତି ପତିପ୍ରାଣା ସତୀ ନାରୀ
ପତି ଯମାଳୟ ଗତି ଦେଖି ସତୀ ଜୀବନ ଉତ୍ସର୍ଗ କରି ।
ପୁରୁବରୁ ପଶ୍ଚିମକୁ ଭାନୁ ଢଳୁଥାନ୍ତି ଯେଉଁ ମତେ
ସୂରୁଜମୁଖୀ ଟି ଢଳୁଥାଏ ସେହିଦିଗେ ଦିଗେ ଅପ୍ରମିତେ ।
କୁମୁଦିନୀ ପତି ଗତି ଦେଖି ରାତି ଆରମ୍ଭରେ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ
ରାତି ପାହିଗଲେ ଆପେ ମୁଦି ହୁଏ ଚନ୍ଦ୍ର ବିନା କି ଶୋଭିତ !!
ଦୂରତା ନହୁଏ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମରେ ବାଧକ ସମାଜେ ଶିକ୍ଷା
ରବି-କମଳିନି ଶଶୀ-କୁମୁଦିନୀ ଦିଅନ୍ତି ଏ ମହା ଦୀକ୍ଷା ।