ଡାକୁଥାଅ ମୋର ନାଆଁ

ନାରାଜ ନ ହୁଅ ହେ ମୋହନ ଏବେ

ବଇଁଶୀ ତୁମର ନିଅ ,

ଏଇ ସୁର ଭାରି ମଧୁର ବୋଲିକି

କହନ୍ତି ବରଜ ଝିଅ ।

ମୋତେ ଛିଗୁଲାନ୍ତି ବଡ଼ ଭାଗ୍ୟ ତୋର  

ଶ୍ୟାମ ଡାକନ୍ତି ତୋ ନାଆଁ ,

ତାଙ୍କ ବଂଶୀ ସ୍ୱନେ ନିନାଦିତ ହୁଏ

ସାରା ଗୋପପୁର ଗାଆଁ ।

ଆମର ସେ ଭାଗ୍ୟ କାହିଁ ଆଗୋ ରାଧେ

ବଇଁଶୀ ଡାକିବ ସତେ ,

ଡାକିଦେଲେ ଆମେ ଧନ୍ୟ ହୋଇଯା'ନ୍ତୁ

ଗୋପପୁର ଗୋପୀ ଯେତେ ।

ନିନ୍ଦା, ଅପବାଦ ରଟେ ବୋଲି ସିନା

ମିଛରେ ମୁଁ କରେ ଗାଳି ,

ତୁମ ବଂଶୀ ସ୍ଵନ ନ ବାଜିଲେ କାନେ

କେତେ କଥା ହୁଏ ଭାଳି ।

ଦେଖୁଛ ଯା' ଏଇ ପିଣ୍ଡ ସିନା ମୋର

ତୁମେ ତା' ଭିତର ପ୍ରାଣ ,

କେମିତି ମୁଁ ଆଉ ଖୋଲିକି କହିବି

ଭାଙ୍ଗି ଗଲାଣି ମୋ ଟାଣ ।

ନିଅ ହେ ମୋହନ ତୁମରି ମୁରଲୀ

ଡାକୁଥାଅ ମୋର ନାଆଁ ,

ସେଇ ନିନାଦରେ କୃଷ୍ଣମୟ ହେଉ

ସାରା ଗୋପପୁର ଗାଆଁ ।