ଚିଠି

ଆଜିକାଲି ଚିଠି ସବୁ ମହକୁନି

ବାସନା ଅତରେ,

ଉଡୁନାହିଁ ଶଙ୍ଖ ଚିଲ ଶୁଭ ଆଉ

ନୀଳ ଆକାଶରେ,

ଗହନ ମନର କଥା

ଉକୁଟି ଉଠୁନି କର 

କଲମ ମୁନରେ ।

ବିତୁଥିଲା ରାତି କେତେ ଭାବନାରେ

ଅତନ୍ଦ୍ର ଅନିଦ୍ର,

ଫୁଟୁଥିଲା ପାରିଜାତ ଶବ୍ଦ ପଦ୍ମ

ହୃଦୟ ବିମୁଗ୍ଧ ,

ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରିୟତମା

ପାଠକରି ପତ୍ର ବାରମ୍ବାର

ହେଉଥିଲେ ସ୍ତବ୍ଧ ।

ଯଉମୁଦ ଲଫାପା ବା ଖୋଲା ଚିଠି

ସବୁଜ ପତରେ,

ଯାଉଥିଲା ଆସୁଥିଲା ବାର୍ତ୍ତା କେତେ

ଧୀର ମନ୍ଦ୍ର ତାଳେ,

ଆସିଅଛି ତୁମ ଚିଠି

ଶୁଣିବାକୁ ଡାକବାଲା ସ୍ୱର

ଥିଲା ଅପେକ୍ଷାରେ ।

ନାହିଁ ଆଜି ହୃଦୟେ ଉଦ୍ ବେଳ

ଚିଠି ଯୁଗ ଶେଷ,

ତରଳ ହୃଦୟ ଏବେ କଣିକା ତରଙ୍ଗ

ଦଗ୍ଧ ଗତିଶୀଳ,

ବେଳ ନାହିଁ ଭାବିବାକୁ

ଉଜାଣି ବହୁଛି ନଈ

ନାହିଁ ଭାବ କୂଳ ।

ନିମିଷକେ ଭାଙ୍ଗି ଯାଏ ଗଢିଉଠେ

ସ୍ୱପ୍ନର ମହଲ,

ହଜିଯାଏ ପ୍ରାଣୀ ପ୍ରଜ୍ଞା ଏ ମଣିଷ

ଯନ୍ତ୍ର ଦାସ ତୁଲ୍ୟ,

ସମ୍ବନ୍ଧ ସମ୍ପର୍କ ହୀନ

କ୍ଷଣବୁଦ୍ଧି ଅର୍ଥ ସ୍ୱାର୍ଥ ଜୀବନରେ

ନାହିଁ କିଛି ମୂଲ୍ୟ ।

ଚିଠି ଦେହେ ଜମିଛି ଅଳନ୍ଦୁ

ଆବିଳ ତା ଛବି

ସ୍ୱଚ୍ଛ ତାର ସୁନୀଳ ସ୍ୱରୂପ

ଯାଇଅଛି ହଜି

ଚିଠି ଆଜି ନୀରବରେ

ଚେତି ତାର ପୂର୍ବସ୍ମୃତି

ଗୁମୁରି କାନ୍ଦୁଛି ।