ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳରେ ଜୀବନ

ଜୀବନର ନଈ ଯାଏ ବହି ବହି

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ ଭିତରେ

କେବେ ଦୁଃଖ କେବେ ସୁଖ

କେବେ ଆଲୋକ ଅନ୍ଧାର କେବେ ଅନ୍ଧାର

ଅର୍ଗଳୀ ଡେଇଁ ଡେଇଁ ।

ସମୟର ସ୍ରୋତ ଛୁଟେ ନିରନ୍ତର

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଏ ଖେଳ ଭିତରେ

ରାଗ ରୁଷା ଅଭିମାନ କାହାଣୀକୁ ନେଇ

କେବେବି ଥକେନି ଜୀବନ ନଈଟି

ଧାଏଁ ଦୁଇକୂଳ ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ।

କେବେ ଦିଏ ଲୁହ କେବେ ଦିଏ କୋହ

କେବେ ଆଲୋକଶତ କେବେ ଅନ୍ଧାର

ଦୁଇ ଦୁନିଆରେ କେବେ ହଜିଯାଏ

ନଥାଏ ବି ପୁଣି କାହା ନଜର ।

କିଏ ଆସେ ପୁଣି କିଏ ଚାଲିଯାଏ

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳ ଭିତରେ

ଦେଖିବାକୁ କାହାକୁ ନଥାଏ ସମୟ

କିଏ ପୁଣି ଏଠି ଏ ନଈ କୂଳରେ

ସୃଷ୍ଟି କରେ ନିଜ ପରିଚୟ ।

ସୀମାହୀନ ହି ଜୀବନ ନଈରେ

ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଛୋଟ ଅଧିର ତରଙ୍ଗଢ

ତଥାପି ଚାଲିଛି ମରଣ ଆଡେଇ

ଚଢିବା ପାଇଁ କି ଶୃଙ୍ଗ ।

ଯେତେ ପାଦଚିହ୍ନ ପଡିଅଛି ମୋର

ଏ ଜୀବନ ନଦୀର କୂଳେ

କିଏ ଜାଣେ କାଲି ଥିବକି ନଥିବ

ଛାଇ ଆଲୁଅର ଖେଳେ ।

ବେପଥୁର ଏହି ଜୀବନ ନଈରେ

ନଥିବି ମୁଁ କାଲିପାଇଁ

ତଥାପି ଜୀଇଁଛି ମିଛ ଅଗଣାରେ

ମୋହରେ ଆସକ୍ତ ହୋଇ ।