ଛାଡିବିନି ଭିଟାମାଟି

ଯେଉଁଠାରେ ଦିନେ ଜନମ ନେଇ ମୁଁ

ଛୁଇଁଥିଲି ତା'ର ମାଟି

ସେହି ମୋର ଗାଆଁ ମୋର ମାଟି ମାଆ

ସେହି ମୋର ଭିଟାମାଟି ॥

ସାଙ୍ଗସାଥୀ ମେଳେ ଖେଳିଛି ତା କୋଳେ

ବିତାଇଛି ପିଲାଦିନ

ତା ପାଣି ପବନେ ଗଢା ମୋ ଶରୀର

ଭୁଲି ହେବକି ତା ଦାନ ?

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ସଂସାର ଡୋରିରେ

ବାନ୍ଧି ହୋଇଗଲି ମୁହିଁ

ପାଞ୍ଚପ୍ରାଣୀ ଆଜି ବେକରେ ମୋ ବନ୍ଧା

ଚଳିବା କଷ୍ଟ ହୁଅଇ ॥

ନାହିଁ ଜମିବାଡି ଚାଷବାସ କରି

ପୋଷିବାକୁ ପରିବାର

ଦିନ ମଜୁରିଆ କାମ ନମିଳିଲେ

ଚୁଲି ଜଳେ ନାହିଁ ମୋର ॥

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ମିଳିଲାନି କାମ

ଛାଡିଦେଲି ଭିଟାମାଟି

ପିଲାଛୁଆ ଧରି ରାଜ୍ୟ ବାହାରକୁ

ଗଲି ମୁଁ ଦାଦନ ଖଟି ॥

କପାଳ ମୋ ମନ୍ଦ ଆସିଲା ବିପଦ

ବ୍ୟାପିଗଲା ମହାମାରୀ

କାମଦାମ ସବୁ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା

ଚଳିବାକୁ କଷ୍ଟ ଭାରି ॥

କିଏ ବା କାହାକୁ ଚିହ୍ନୁଛି ସେଠାରେ

ସହଜେ ତ ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟ

ଭୋକ ଉପବାସେ ରହିଲେ ସେଠାରେ

କିଏ କରିବ ସାହାଯ୍ୟ ?

ପର ରାଇଜରେ କିଏ ବା ବୁଝିବ

ଆମର ହାରିଗୁହାରି

ପିଲଛୁଆ ଧରି ଜୀବନ ବିକଳେ

ଆସିଲି ଗାଆଁକୁ ଫେରି ॥

ଭୋକ ଉପବାସେ ରହେ ପଛେ ଏଠି

ବିପଦ ଆପଦ ବେଳେ

ସାଇଭାଇ ବନ୍ଧୁ ପାଖେ ଠିଆ ହେବେ

କେହି ଯାଇ ଡାକିଦେଲେ ॥

ଜନ୍ମ ମାଟିର ସେ ସୁଖ କଣ କେବେ

ମିଳେ ଆଉ କେଉଁଠାରେ

ହେଉପଛେ ଚାଳ ବାଡତାଟି ଘର

କେତେ ଆନନ୍ଦ ସେ ଘରେ !

ମଲେ ପଛେ ମୁହିଁ ଏଇଠି ମରିବି 

ଯିବିନି ଦାଦନ ଖଟି

ଭୋକ ଉପବାସେ ରହିବି ପଛେ ମୁଁ

ଛାଡିବିନି ଭିଟାମାଟି ॥