ବୁଝିଛି ହେ ଚଉବାହା

ବେଳେବେଳେ କିଆଁ କନ୍ଦାଅ ଏମିତି

ଲୁହରେ ମୁଁ ଯାଏ ଭିଜି ,

ଯେତେଥର ତା'ର କାରଣ ପଚାରେ

ଏ ଉତ୍ତର ପାଏ ଖୋଜି ।

ମୋ ସହିତ ତୁମେ ରହିଅଛ ସଦା

ହୋଇ ମୋ ଅନ୍ତରବାସୀ ,

ମୋ ଦୁଃଖ ସୁଖରେ ଭାଗ ନେଉଅଛ

ଜାଣିଛି ହେ ଅବିନାଶୀ ।

ତଥାପି ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳେ ପଡ଼ିକି

ପାଶୋରି ଯାଏ ମୁଁ କେବେ ,

ଏମିତି ଅଡ଼ୁଆ ପ୍ରଶ୍ନ କରି ବସେ

ମୁଁ ଅତି ଅବୋଧ ଭାବେ ।

ଆପଣାର ଯେଣୁ ତୁମରି ଉପରେ

ଅଧିକାର ମୋର ଅଛି ,

ସଙ୍କଟ ପଡ଼ିଲେ ବାରବାର ତେଣୁ

ଏହି ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରୁଛି ।

ମୋ ଭିତରେ ଯେତେ ହରଷ ବିଷାଦ

ଭୋଗ କର ନାଥ ତାହା ,

ଦେହ ଧରି ତେଣୁ ରହିଛି ସଂସାରେ

ବୁଝିଛି ହେ ଚଉବାହା ।