ବସନ୍ତର ଅଭିସାର

ତୋଟାରେ କୋଇଲି ଗାଇଲା କୁହୁ,

                              ଧରାରେ ବସନ୍ତ ଆସିଲା ତହୁଁ ।

କୋଇଲି ଗାଅଇ ମଧୁର ସ୍ବନେ,

                             ମନ ମୋହି ନିଏ ପଳାଶ ବନେ।

ପଳାଶ ଫୁଲ ଭାରି ମନୋହର,

                            ମାଟି ମା' ସିମନ୍ତେ ଯଥା ସିନ୍ଦୁର ।

ଫଗୁଣ ମାସରେ ବଉଳ ହସେ,

                             ତାର ସୁରଭିରେ ଜଗତ ବାସେ।

ଋତୁଙ୍କର ରାଜା ବସନ୍ତ ଆସେ,

                                 ମଳୟ ପବନ ସଭିଙ୍କୁ ରସେ।

ବସନ୍ତ ଋତୁରେ ଦୋଳ ଯାତରା,

                              ରଙ୍ଗ ଅବିର ର ସଜେ ପସରା।

ବାଳ ଠାରୁ ବୃଦ୍ଧ ଖେଳନ୍ତି ହୋଲି,

                             ପୂର୍ବ ରାଗ ରୁଷା ଯାଆନ୍ତି ଭୁଲି ।

ରାଧା ମାଧବଙ୍କୁ ବିମାନେ ଧରି,

                               ବୁଲାଇ ନିଅନ୍ତି ପଲ୍ଲୀ ନଗରୀ।