ବର୍ଷା ରାଣୀ

ଝରି ଆସେ ଯେବେ ଆକାଶରୁ ନୀର

ପାହାଡ଼ ପତର ଦେଇ

ଏ ତତଲା ଭୂଇଁ ଟା ଅନାଇ ରହିଛି 

ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ ।

ଜଡସଡ ଆଜି ବାୟୁ ଠୁ ବାରିଧି

ତା ପ୍ରେମ ପରଶ ପାଇ

ପ୍ରିତି ର ଆଖିରେ ଆଙ୍କିଛି ସେ ଛବି

ପ୍ରଣୟ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଇ ।

ସାଧବ ବୋହୂଟା ବେଧଡକ ହୋଇ

ଘାସରେ ସଲ୍ଲଜେ ଧାଏଁ

ପ୍ରେମର ପଣତ ମଥାରେ ମୁଣ୍ଡାଇ

ସାଥିକି ଖୋଜୁଛି ହାଏ ! 

ଓଳିରୁ ଖସୁଛି ଧାର ଧାର ଜଳ

ନାଳ ଧାଉଁ ଅଛି ଆଗେ

ବେଙ୍ଗ ଓ ବେଙ୍ଗୁଲି ସାରୁ ଗଛ ତଳେ

ସୁର ତୋଳିଛନ୍ତି ରାଗେ ।

ଜହ୍ନି ଓ କାକୁଡ଼ି ଅତି ସରାଗରେ

ସଂନ୍ଧ୍ୟାରେ ହୁଅନ୍ତି ସଜ

ଆଦ୍ୟ ଆଷାଢରେ ଜଗତ ଗୋସାଇଁ

ରଥେ ହୋଇଥାନ୍ତି ବିରାଜ ।

ରାସ୍ତା ଘାଟସବୁ ଚପର ଚପର

ଆକାଶେ ରୋଷଣୀ ସାଜେ

ବିଲ ବାଡିସବୁ ସବୁଜିମା ହୋଇ

ଅପୂର୍ବ ଶୋଭା ବିରେଜେ ।

ସଂନ୍ଧ୍ୟା ର ଆଳତୀ ମଠ ମନ୍ଦିର ରୁ

ଘଣ୍ଟ ଖଙ୍ଖ ଧ୍ୱନି ରଟେ

ଗାଁ କିଆ ବୁଦା ଗହିରୀ ତୋଟାରୁ

ହୁକେ ହୁଆ ଶବ୍ଦ ଛୁଟେ ।

ତଲେଇ ପକ୍ଷିଆ ଛତା କି ଛତିରି

ସତେକି ଚାତକ ପକ୍ଷୀ ।

ବରଷା ଆସିଲେ ବାହାରି ପଡ଼ନ୍ତି

ହୋଇ ଆମ ଦେହ ରକ୍ଷୀ ।

ସତରେ ବରଷା ବଡ ତୁ ଭରଷା

ଚାଷୀ ମୂଲିଆଙ୍କ ବନ୍ଧୁ

ଗଲେ ତୁ ବରଷି ହୋଇଥାନ୍ତି ଖୁସି

ସତେ ତୁ କୃପାର ସିନ୍ଧୁ ।

ଆନମନା ହୋଇ ଗଲେ ତୁ ଆଡେଇ

ହାହାକାର ପଡେ ଦେଶେ

ବରଷା ରାଣୀ ଲୋ ଭରଷିଛି ତୋତେ

ଯାତନା ନ ଦେବୁ ରୋଷେ ।