ବର୍ଷା ଆସିଯିବ କାଳେ

ରସ ରିକ୍ତ ଫୁଲର ଗଜରାକୁ

କାନ୍ଥର କଣ୍ଟାରେ ଝୁଲାଇ ଦେବାର

ମୋର ବି ଟିକିଏ ତାକତ୍ ଅଛି ବୋଲି

ଆବର୍ତମାନ ମାନଙ୍କୁ ତୁମର

କରି ସାରିଛି କେତେ କାଳୁ ବସନ୍ତ ,

ତଥାପି ମତେ ଲାଗେ…

ତୁମ ସେହି ଭିଜା ଓଠ

ସତେ ନା କ'ଣ

ଚୁମ୍ବ ଦିଆ ପ୍ରତିବିମ୍ବଟିଏ

ନା' ସଜ ଫୁଟା ଗୋଲାପ ପରି ଯେ

ତୁମର ଜୁଆରିଆ ହସକୁ

ହାତ ମୁଠିକରେ

ଗୋଟାଇ ନେବାକୁ ମୁଁ ଇତସ୍ତତଃ !

ଏ ବର୍ଷା

ଉଭାନ ହୋଇ ସାରିଲା ପରେ ବି

ମତେ ଆହୁରି କାଇଁ

ଭିଜିବାକୁ ଭଲ ଲାଗେ ,

ଉତ୍ତରର ଆତୁରତା ଯେ

ଅପହଞ୍ଚ ହୋଇ ପଡେ

ପ୍ରଶ୍ନର ଜମାଟ ବାନ୍ଧିଥିବା ମନ ତଳେ...

ସେଇଥିପାଇଁ ତ

ଟିକିଏ ଓଦା ହୋଇବାକୁ

ତମେ ନ ହେଲେ ବି

ଏ ବର୍ଷାର ଛିଟା ଟିକେ ମାଗେଁ |

ଏ ବର୍ଷା ପରି

ତମେ ବି ତ ଯାଇଛ ଯେ ଯାଇଛ

କିନ୍ତୁ ଅଭିମାନ ଗୁଡିକର

ବିନିମୟରେ ଯେ ମୋର

ଅଭିମାନ ବି ତ ହୋଇ ନ ପାରେ ,

ଆସ

ଏକଠି ହୋଇଯିବା ଦୁହେଁ

ମୋର ଅଭିମାନୀ ପଣରେ ବି

ମୁଗ୍ଧ ବସନ୍ତକୁ ଫୋପାଡି

ରହିଯାଉଛି ପଛେ କାକୁସ୍ଥ ମୁଦ୍ରାରେ |

ତମେ ଆସିଲେ ଏଠି

କଦମ୍ବ ଫୁଟିବ

ପୁଲକ ଛୁଇଁବ ମତେ

ଶ୍ଯାମ ବନର ବିଦ୍ରୋହରେ

କଳା ମେଘର ଆସ୍ତରଣର ତଳେ ,

ମୁଁ ବି ଫେରିବି ସେଇ

ମୋର ସୁଖ ପରିଧୀକୁ

ଯେହେତୁ ଏ ବର୍ଷା ଆସିଯିବ କାଳେ !!