ସ୍ବପ୍ନ

ତୁମକୁ ଦେଖିଲା ପରେ

ତୁମକୁ ଚାହିଁଲା ପରେ

ହୃଦୟେ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ଖାଲି ସ୍ବପ୍ନ ।

ତୁମ ରୂପ ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ

ହୃଦୟେ ପାଛୋଟି ନେଇ

ଦୃଶ୍ଯ ପରେ କେତେ ଦୃଶ୍ଯ

ଦିନ ପରେ କେତେ ରାତି

ପୁଣି ରାତି ପରେ କେତେ ଦିନ ।

ଅଥଚ , ମୁଁ ଦେଖିନି ତୁମକୁ

ତଥାପି ଏ ହୃଦୟରେ

ପ୍ରତିକ୍ଷଣେ କବିତାର ଜନ୍ମ ।

କାହା ପାଇଁ ଏ କବିତା ?

କାହିଁକି ଏ ହୃଦୟ ସଂଗୀତ ?

ହୋଇପାରେ ସ୍ବପ୍ନ କିନ୍ତୁ

ସ୍ବପ୍ନ ଯଦି ହୁଏ ସ୍ବପ୍ନାତୀତ

ଦୃଶ୍ଯ ଯଦି ହୁଏ ଆର ଦୃଶ୍ଯ ।

ସ୍ବପ୍ନ ପାଇଁ ଖୋଜିଯିବି

ବିଲ ବଣ ପରବତ ଡେଇଁ

କଣ୍ଟା ବଣ ପାରିହୋଇ , ଦରିଆରେ ମିଶିଯିବି

ଚାଲିଯିବି ସାତ ସିନ୍ଧୁ ତେର ନଈ ଡେଇଁ

ଖୋଜୁଥିବି ରାତ୍ରିର ରହସ୍ଯ ।