ବୃକ୍ଷ

ବୃକ୍ଷର ହିତକୁ ଜାଣିଲି ଯେବେ ମୁଁ

ପଢ଼ୁଥିଲି ଶ୍ରେଣୀ ଚାରି

ଆଣିଲି ଗଛଟେ ଆନନ୍ଦରେ ତାକୁ

ଲଗେଇଦେଲି ମୋ ବାରି ।

ସକାଳୁ ଉଠିକି ପ୍ରେମ ଆଦରରେ

ପାଣି ନେଇ ଢ଼ାଳି ଦିଏ

ସ୍କୁଲ ଛୁଟି ହେଲେ ଧାଇଁ ଆସି ଥରେ

ଯାଇ ତା ପାଖେ ବସେ ।

ଦୁଇ ପତରରୁ ଚାରି ପତର

ହେଇଲା ମୋହରି ଗଛ

ତାକୁ ଦେଖି ମୋ ମନ ହେଲା 

ଅତି ନିର୍ମଳ ଆଉ ସ୍ୱଚ୍ଛ ।

ଏକା ସାଥେ ଆମେ ବଡ ହେଲୁଁ ବୋଲି

ସାଥି ପରି ହୋଇଗଲୁ

ହସ କାନ୍ଦ କି ଦୁଃଖ ସୁଖ ହେଉ

ସେଥିରେ ଭାଗ କରିଲୁ ।

ଫୁଲ ଫଳ ନୁହଁ ଛାଇ ବି ଦେଲା ସେ

କାଠ ଦେଲା ନିଜ ଶରୀରରୁ

ଜାଣିଥିଲି ମୁହିଁ ଭଲ ପାଏ ସିଏ

ମତେ ତା ଜୀବନରୁ ।

ସଂସାର କଲି ମୁଁ ପାରିବାର ହେଲା

ବଢ଼ିଲେ ନୂଆଁ ସଦସ୍ୟ

ଚାକିରି ପାଇକି ସଭିଙ୍କୁ ଧରି ମୁଁ

ଚାଲି ଗଲି ଅନ୍ୟ ଦେଶ ।

ଘର ଏକୁଟିଆ ରହିଗଲା ବୋଲି

ଯତନ ରହିଲା ନାହିଁ

କେତେ ଜୀବଜନ୍ତୁ ଆସି ରହିଗଲେ

ଘର ହେଲା ଧାଇଁ ସାଇଁ ।

ଭାଙ୍ଗି ରୁଜି କେବେ ସରିଗଲା ଘର

କିଏ ସଜାଡ଼ିବ ତାକୁ

ମୁହିଁ ରହିଅଛି ଅନ୍ୟତ୍ର ଦେଶରେ

କିଏ ବି କହିବ ଆମକୁ ।

ଅସୁବିଧା ଯୋଗୁଁ ସେହି ଦେଶ ଟିରେ

ଲାଗିଲା କେତେ କଟକଣା

ଅଫିସ୍ ରୋଡ ରାସ୍ତା ସବୁ ବନ୍ଦ ହେଲା

ଏଇ କି ବିଚିତ୍ର ଘଟଣା  ।

ବାଧ୍ୟ ହୋଇ ମୁହିଁ ପାରିବାର ସହ

ଫେରିଲି ନିଜ ଗ୍ରାମକୁ

ଦେଖିଲି ଘରକୁ ଆଉ ନାହିଁ କିଛି

କେମିତି ରଖିବି ପରିବାରକୁ ।

ବାଡ଼ିରେ ଠିଆ ମୋ ସାଥିଟି ଡାକୁଛି

ଅନେକ ଦିନରୁ ଦେଖି

ସାହାରା ପାଇ ମୁଁ ଗଛଟିକୁ ଦେଖି

ଢଳ ଢଳ ହେଲା ଆଖି ।

କିଛି ଦିନ ଆମେ ପାରିବାର ସହ

ରହିଲୁ ସେଇ ଗଛ ତଳେ

ସିଏ ଏକା ସାହା ସିଏ ହିଁ ଭରସା

ସିଏ ଠିଆ ହୋଇଛି ମୋ ଜୀବନ ବିକଳେ ।