ବୃଦ୍ଧ

ଚିର କାଳୀନ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଅବସ୍ଥା

    ମୁହଁରେ ପକାଏ ଭାଙ୍ଗ

ଧବଳ ବର୍ଣ୍ଣର ପରିପକ୍ୱ କେଶ

   ଦେହ ପାଉଁଶିଆ ରଙ୍ଗ ।

ଶୀତଳ ଓ ସ୍ଥିର ମନ ଭାବାବେଗ

   ଲୋଡ଼େ ସେବା ଯତ୍ନ ଛାୟା

ପ୍ରିୟ ପରିଜନ  ଆତ୍ମିୟ ସ୍ୱଜନ

   ସ୍ନେହ ସିକ୍ତ ମୋହ ମାୟା ।

କମିଯାଏ ଦେହୁଁ ଦୃଢ଼ତା ବିଶ୍ୱାସ

    ନିବାରକ ରୋଗ ଶକ୍ତି

ଏଣୁ ବୃଦ୍ଧ କାଳେ ଗ୍ରାସେ ନାନା ରୋଗ

    ଲୋଡ଼ା ଓଉଷଦ ପଥି ।

ବଦଳି ଯାଇଛି ଜୀବନର ଶୈଳୀ

   ପରିବାର ବାସସ୍ଥଳୀ

ଜୀବିକା ଅର୍ଜନେ ସହରେ ସ୍ୱଜନ

   ପେଷା ଚାକିରୀ ବାକିରି ।

ହେଉ ଛୋଟ ବଡ଼ ଆବାସ ନିବାସ

    କିବା ଧନୀ ମଧ୍ୟବିତ୍ତ

କ୍ଷୁଦ୍ର ପରିବାର ବାପା ମାଆ ଛୁଆ

    ଲୋଡ଼ା ନାହିଁ ବୃଦ୍ଧ ଲୋକ ।

ଏକାକୀ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟେ ବହୁ ମାତାପିତା

   ଅକାଳେ ଅନାଥ ଭାବେ

ରହନ୍ତି ନିର୍ଜନେ ଚିନ୍ତା ଅବସାଦେ

   ଜୀବନଟା ବୋଝ ଲାଗେ ।

ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଅଟଇ ଲେଉଟାଣି ବେଳା

   ଚାହେଁ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ମୁକତି

ଶାନ୍ତି ଓ ସନ୍ତୋଷେ ତା ଜୀବନଯାତ୍ରା

   ଲୋଡ଼ଇ ପରିସମାପ୍ତି ।

ଅତି ଆଧୁନିକ ଜୀବନ ବ୍ୟସ୍ତତା

   ପାଶ୍ଚାତୀୟ ଚିନ୍ତା ଧାରା

ଖଣ୍ଡିତ ନକରୁ ଜୀବନ ପୂର୍ଣ୍ଣତା

   ବୃଦ୍ଧି ମାନସ ସମସ୍ୟା ।

ବୟୋବୃଦ୍ଧ ଲୋକ ଆମର ନମସ୍ୟ

   ଯେଣୁ ତାଙ୍କ ଅବଦାନ

ବ୍ୟକ୍ତି ଓ ସମାଜ ବିଶେଷ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

   ପୂଜ୍ୟ ପୂଜା ପ୍ରଣିଧାନ ।

ହେଉ ସୁବିକାଶ ମାନସ ମନ୍ଥନ

   ସ୍ୱଜନ ପ୍ରତିପାଳନ

ଉତ୍ତମ ସଂସ୍କାର ଉତ୍ତର ଦାୟିତ୍ୱ

   ମାନବତା ଉତ୍ତରଣ ।