ବନ୍ଧୁତା

ବନ୍ଧୁତା....

ତାକୁ ହିଁ କହନ୍ତି ,

ଯେଉଁଠାରେ ଓଠ

କିଛିକହିବା ଆଗରୁ

ଆଖି ଦେଖି ମନ ତଳର

ଅକୁହା କଥା ସବୁ

ଆପେ ଆପେ ପଢି ହୋଇଯାଏ ॥

ବନ୍ଧୁତା...

ଯେତେ ଦୂରରେ ଥିଲେ ବି

ହୃଦୟର ପ୍ରତିଟି ସ୍ପନ୍ଦନକୁ

ଅନୁଭବ କରି ହୁଏ ।

ବେଳେବେଳେ ନୀରବି ଯାଏ ତ ,

ପୁଣି କେବେ ପ୍ରଗଳ୍ଭତା ରେ

ସମ୍ପର୍କର ବେଳା ଭୂମିକୁ

ଆପଣା ଛାଏଁ ଲଙ୍ଘିଯାଏ ।।

ବନ୍ଧୁତାରେ...

ସମୟେ ସମୟେ ,

କଥା କଟା କଟି ତ ହୁଏ ସତ ,

କିନ୍ତୁ , ତା' ଭିତରେ ପରସ୍ପରକୁ

ବୁଝିବାର ଜିଜ୍ଞାସା ଥାଏ ।

ଆଉ ସେହି ଜିଜ୍ଞାସାରୁ

ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ପାବଚ୍ଛକୁ

ପରଖିବାର ଅଭିଳାଷ ଜନ୍ମ ନିଏ ॥

ବନ୍ଧୁତାରେ.....

ଝଗଡା ବି ବେଳେ ବେଳେ ହୁଏ

କିନ୍ତୁ , ତା' ମଧ୍ୟରେ ଥାଏ ,

ଅନାବିଳ ସ୍ନେହ ଆଉ ପ୍ରେମ

ପୁଣି , ସେ ପ୍ରେମରେ ଥାଏ

ଜୀବନ ଜିଇଁବାର

ସୁନେଲି ସ୍ବପ୍ନର କୁସୁମ କଳିକା

ଯାହାକି ପ୍ରଷ୍ଫୁଟିତ ହୁଏ ଆପଣା ଛାଏଁ ॥

ବନ୍ଧୁତା ଭିତରେ...

ସେହି ସ୍ବପ୍ନ ସୁମନର

ମିଠା ମିଠା,ସୁମଧୁର ମହକରେ

ଜୀବନଟା ମହକି ଯାଏ ,

ଗୋଲାପି ଗୋଲାପି ପ୍ରଜ୍ଞା ଆଉ

ପ୍ରୀତିର ପାଖୁଡା ମେଲି,

ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ଆଶା ଆଉ

ବହଳ ବହଳ ବିଶ୍ୱାସରେ ।।

ସେଇ ବିଶ୍ୱାସ ହିଁ ହେଉଛି ,

ପ୍ରେମର ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସ...

ସମଗ୍ର ଜୀବନକୁ

ତା' ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ କରାଏ...

ଜୀବନକୁ ଜୀଇଁବା ଶିଖାଏ ...

ପ୍ରୀତି, ପ୍ରୀତି ପୁଲକ ପରଶେ

ନଶ୍ଵରରୁ ଶାଶ୍ଵତକୁ ବାଟ କଢାଏ ॥