ଭାଇ ମୋ ଜଗତଜିତା

ଭାଇ ଭଉଣୀର ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ

ରେଶମୀ ସୁତାର ଡୋର

ଅତି ଶରଧାରେ ସ୍ନେହ, ଆଦରରେ

ବାନ୍ଧିଲି ହାତରେ ତୋର ।

ମିଠା ଟିଏ ଦେଲି ପାଟିରେ ତୋହର

ମଧୁରେ ଭରୁ ଜୀବନ

ମିଠା ମିଠା ହସ ଝରୁ ଥାଉ ସଦା 

ତୋ ଓଠରୁ ସବୁଦିନ ।

ରଖିବୁ ମୋ ପଣ, ଦେଉଛି ମୁଁ ରାଣ

ଯିବୁ ନାହିଁ ଭୁଲି କେବେ

ମୋ ରାକ୍ଷୀ ପାଉଣା କରିବୁ ଭରଣା

ଦେଇ ତୋ ମମତା ଲବେ ।

ଧନ, ସମ୍ପତ୍ତି ମୋ ନାହିଁ ଲୋଡ଼ା ଭାଇ

ତୁ ଅଟୁ ସମ୍ପତ୍ତି ମୋର

ବିପଦେ, ଆପଦେ ପାଶେ ଛିଡା ହେବୁ

କିଛି ନାହିଁ ଦରକାର ।

ହସ ହସ ମୁଖେ ଦୁଆରେ ମୋହର

ଆସି ହେଉଥିବୁ ଛିଡ଼ା

ସେନେହ ରଙ୍କୁଣୀ ତୋର ଏ ଭଉଣୀ

ଦେଖି ଭୁଲିଯିବ ପୀଡା ।

ଭାବିବୁନି ପର କରିବୁନି ଦୂର

କହିବୁନି କଟୁ କଥା

କରୁଛି ଏ ଆଶା, ହେବୁ ମୋ ଭରସା

ତୁ ଭାଇ ମୋ ଜଗତଜିତା ।