ଭାଗ୍ୟର ଲିଖନ

କାଉ ଟିଏ ମୋତେ କାହିଁ କଲ ପ୍ରଭୁ

ରୂପଟି ମୋ ଦେଲ କଳା,

ବଗ, ହଂସ ପରି ରଙ୍ଗ ଦେଇଥିଲେ

ଦିଶିଥାନ୍ତି ତୋଫା ଧଳା ।

ମୟୂର ପରିକି ରୂପ ଦେଇଥିଲେ

ମୋହିଥାନ୍ତି ଜନ ମନ,

ଶୁଆ'କି ସାରସ ପରି ହୋଇଥିଲେ

ପାଇଥାନ୍ତି ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ।

କୋଇଲି ର ରୂପ କଳା ହେଉପଛେ

ଗଳାରେ ଦେଇଛ ସୁର,

ଶାରୀକୁ ଦେଇଛ ଭାଷାର ଚାତୁରୀ

ସତେକି ପିଠାର ପୁର ।

ସଭିଙ୍କ ପାଇଁକି ଖଞ୍ଜି ଦେଇ ଅଛ

ଖାଇବାକୁ ଫଳମୂଳ,

ମୋ ପାଇଁକି ବାଛି ବାଛି ରଖିଅଛ

ଅସନା ଅଇଁଠା ମଳ ।

ତଥାପି ପ୍ରଭୁହେ ଦୁଃଖ ନାହିଁ ମନେ

କରୁ ନାହିଁ ଅଭିଯୋଗ,

ମୁଁ ଜାଣିଛି ମୋର ଭାଗ୍ୟର ଲିଖନ

କରିବାକୁ ହେବ ଭୋଗ ।

ମୋ'ଜୀବନ ପ୍ରଭୁ ଦୁଃଖେ କଟୁ ପଛେ

ସଭିଏଁ ରୁହନ୍ତୁ ଖୁସି,

କଟିଯାଉ ଦିନ ଏଧରା ଧାମରେ

ଏହିପରି ହସିହସି ।।