ଭାବଗ୍ରାହୀ

ମୁହଁକୁ ଭରିଛୁ କାଳିଆ ରଙ୍ଗରେ

ଓଠରୁ ଝରୁଛି ନାଲିଆ ହସ

ସେଥିପାଇଁ ବୋଧେ ଭକତ ଜନ 

ହୋଇଯାନ୍ତି ତୋ' ପ୍ରେମରେ ବଶ ।

ଆଖି ଦୁଇଟିକୁ ଗଢିଛୁ ଏପରି

କେବେବି ପଲକ ପଡିବ ନାହିଁ

ଭକତ ଭାବଇ ଅପଲକ ନେତ୍ରେ

ଦୁଃଖ ବୋଧେ ତା'ର ଦେଖୁଛୁ ତୁହି ।

ହାତ ଦୁଇଟିକୁ ଏପରି ରଖିଛୁ

ବାହୁ ପ୍ରସାରିଣ ଡାକୁଛୁ ସତେ

ତୋ ଭକ୍ତିରେ ଯିଏ ଡୁବି ଯାଏ ଥରେ

କୁହେ ସେ ବନ୍ଧନେ ବାନ୍ଧିଦେ ମୋତେ ।

ଗୋଡ ନାହିଁ ହେଲେ ନିଇତି ବୁଲୁଛୁ

ଚଉଦ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କାଳିଆ ତୁହି

ମାରୁଛୁ କାହାକୁ ତାରୁଛୁ କାହାକୁ

ତତେ ତାହା ଜଣା ହେ ଭାବଗ୍ରାହୀ ।