ବାପରାଣ ଢିଙ୍କିଗିଳ
ବାପରାଣ ଢିଙ୍କିଗିଳ
ମୁଁ ଅଶୀ ବର୍ଷର ବୁଢା଼
ବୁଢୀ଼ ବି ଅଛି ମୋ'ରି ପାଖରେ।
ମୁଁ ତାକୁ ବହୁତ ଭଲପାଏ
ଯେମିତି କ୍ଷୀର ଆଉ ନୀର
ଦେହ ଆଉ ଛାଇ
ଭଲପାଏ ବୋଲି ତ
ଦଣ୍ଡେ ଦୂରରେ ରହିବା ଚାହୁଁନି।
ମୁଁ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ଦେଖୁଥାଏ ତା' ମୁଖ ମଣ୍ଡଳକୁ
ପଦ୍ମର ରସକୁ ଯେମିତି ଚୋଷୁଥାଏ ମରାଳ
ଘିରିଘିରି ବୁଲୁଥାଏ ତା' ଚାରିପାଖେ
ଆଉ ଯେମିତି ପଘାରେ ବନ୍ଧା ଷଣ୍ଢଟିଏ।
ମୋର ଦୁଇ ପୁଅ ଦୂର ଦେଶରେ
ଜଣେ ଆମେରିକା ତ ଆରକ ଇଂଲଣ୍ଡ
ସେମାନେ ତାଙ୍କ କର୍ମରେ ବିଭୋର
ଯେମିତି ପବନର ସମୟ ହିଁ ନାହିଁ
ଦଣ୍ଡେ ବସିବା।
ଅବଶ୍ଯ ଆମ ବୁଢା଼ବୁଢୀଙ୍କୁ ନେବା ପାଇଁ କେତେ କହିଛନ୍ତି
ମୁଁ କିନ୍ତୁ ଚାହିଁନି ଯିବାକୁ
ଭିଟାମାଟି,ମାତୂଭୂମି ଆଉ ମାତୃଭାଷା
ମୋତେ ଅଟକେଇ ଦେଇଛି।
ସେ'ଦିନ ବଡ଼ ନାତିଆ ବାପରାଣ ଢେଙ୍କିଗିଳ କରି
ନେଇଗଲା ଇଂଲଣ୍ଡକୁ
ଯେଉଁଠି ଆଣ୍ଠୁ ଲୁଚୁ ନ ଥିବା କପଡା଼ ପିନ୍ଧନ୍ତି
ନିଆଁଲଗା ଏ କେଉଁ ଭାଷା?
କିଛି ବୁଝି ହେଉଛି ନା କହି ହେଉଛି
ବଲବଲ କରି ଅନେଇବା ଛଡା଼
ଚାରା ହିଁ ନ ଥିଲା।
ବଡ଼ ନାତିଆ ବୁଢୀ଼କୁ କୁଆଡେ଼ ବୁଲେଇ ନେଇଗଲା
ମୁଁ ପଡି଼ ରହିଲି ଅଲୋଡା଼ ସଦୃଶ
ଯେମିତି ଭଙ୍ଗା ଆଇନା ପଡି଼ରୁହ କାନ୍ଥ କୋଣରେ
ଭଙ୍ଗା ଘଣ୍ଟାକୁ ଅନେଇବା ହୁଏ କି?
ମୋର ଲୁହ ଆଉ କୋହ
ମୁଁ ବର୍ଷିଗଲି ଅସରାଏ।
ମୋର ଲୁହକୁ ପୋଛିବାକୁ କେହି ଜଣେ ହେଲେ ନାହିଁ
ଯିଏ ଥାଏ ଅନେକ ଦୂରକୁ ଯାଇଛି
ବଡ଼ ନାତି ସହ କୁଆଡେ଼ ଭ୍ରମଣ
ଆଜି ଆସିବା ହେବ କି ନାହିଁ ସନ୍ଦେହ?
ସାନ ନାତି କହିଲା ଜେଜେ
ଲୁହ ଓ କୋହର ଭାସୁଛ କାହିଁକି?
ଜେଜି ତ ଆସନ୍ତା କାଲିକୁ ଆସିବେ।
ହୃଦୟ ବିଦାରକ ଚିତ୍କାର
ମୁଁ କହିଲି ରାତିରେ ଶୋଇବି କିପରି?
ତୋ'ର ଜେଜି ବିନା ମୁଁ ଅସପୂର୍ଣ୍ଣ
ମୋଟେ ନିଦ ହେବ ନାହିଁ।
ଦେଖ !
ଏବେ ବି କିଛି ଖାଇନି
ପଡି଼ ରହିଛି ଏବେ ବି ଖାଇବା?
ମୋତେ ଏବେ ହିଁ ଦରକାର
ଅନ୍ଯଥା ମୋତେ ମରିବାକୁ ହେବ।
ସାନ ନାତି ଆଶ୍ବାସନା ଦେଲା।
ଜେଜେ !
ମୁଁ ତୁମ ପାଖରେ ଶୋଇଲେ ହେବ ନାହିଁ?
ରାଗିକି କହିଲା
ମୋର ବୁଢୀ଼ ହିଁ ସର୍ବସ୍ବ
ଯା'ର ବିନା ବଞ୍ଚିବା କାଠିକର ପାଠ।
ମୁଁ ଛୁରୀଟେ ଧରିଲି ଓ ଆତ୍ମହତ୍ଯା ଉଦ୍ଯମ।
ଏବେ ବୁଢୀକୁ ନ ଆଣିବୁ ତ
ଏଇ ଦେଖ ତୋ'ର ସମ୍ମୁଖରେ
ମୁଁ କ'ଣ କରୁଛି?
ଜେଜେ ବାପରାଣ ଢେଙ୍କିଗିଳ କଲେ।
ମୁଁ ନିରୁପାୟ କେବଳ ବଲବଲ ଅନେଇ ରହିଲି
ବଡ଼ ଭାଇ ଘର ଭିତରୁ ଜେଜିଙ୍କୁ ଦେଖେଇଲେ ତ
ମୁଁ ମୋ'ର ବୁଢୀ଼କୁ କୁଣ୍ଢାଇ ବୁକ ବୁଣିଦେଲି
ଯେମିତି ସମୁଦ୍ରରେ ଲହଡି଼ ଘନଘନ
ଭସା ବାଦଲ ଭିତରେ ବିଜୁଳି ଚମକେ।
ସାରା ଘର ପରିବାର ଅବାକ୍।
ସତରେ !
ପ୍ରେମ କରିବ କି ଭଲ ପାଇବ ତ ଏମିତି
ଶୟନେ ଶପନେ ଭଜୁଥିବ
ଯେମିତି ଭକ୍ତଟିଏ
ବିଭୁକୃପା ପାଇଁ ପାଗଳ।
ଜେଜି କହିଲେ ନାତି
ଆମର ପ୍ରେମ ଅତୁଟ
ମୂହୁର୍ତ୍ତେ ବିଚ୍ଛେଦ ହେବ ତ
ଆଣିଦେବ ହୃଦୟକୁ ଅନନ୍ତ ଦୁଃଖ
ସେଥିପାଇଁ ତ ଆମେ ଦୁହେଁ
କୁଆଡେ଼ ବି ଯାଉନା।
ବଡ଼ ନାତି ବୁଝିଲା
ଜେଜେଙ୍କ ବାପରାଣ ଢେଙ୍କିଗିଳର ରହସ୍ଯ
ଆଉ ଶପଥ ନେଲା
ଏହିପରି ସ୍ନେହ,ପ୍ରେମ ଓ ଭଲ ପାଇବାକୁ।