ଅସୁରକ୍ଷିତ ସେ ପରୀ

ପୃଥିବୀ ବକ୍ଷରେ ନାରୀଟିଏ ପରା,

ପରୀ ସହ ହୁଏ ଗଣା ।

ସେହି ପରୀଟିର ସୁରକ୍ଷା ଦିଗଟା,

ହୁଏ ଆଜି ବାଟବଣା ।।

ମୁକ୍ତ ଆକାଶରେ ଏକାକୀ ପରୀଟି,

ସ୍ୱାଧୀନେ ନପାରେ ଉଡି ।

ତା ସରଳତାରେ କାମୁକ ରାକ୍ଷସ,

ତାକୁ ନେଇଯାଏ ଭିଡି ।।

ଅସହାୟ ବୋଲି ସୁନ୍ଦରୀ ପରୀଟି,

ଅନ୍ୟର ଶିକାର ହୁଏ ।

ପରୀଟିର ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ,ଅଭିଳାଷ,

ସ୍ୱପ୍ନରେ ହିଁ ରହିଯାଏ ।।

ଆମ ଏ ସମାଜ ନିରିହ ପରୀକୁ,

ସୁରକ୍ଷା ଦେଇ ନ ପାରେ ।

ନିଜ ଅଧିକାରୁ ହୁଅଇ ବଞ୍ଚିତ,

ପରୀଟି ସଭିଙ୍କୁ ଡରେ ।।

ଡରିଡରି ସିଏ କେତେ ବା ବଞ୍ଚିବ,

ହରାଏ ନିଜର ଆଶା ।

ନିଜ ଲୋକ ଯେବେ ସାଜିବେ ରାକ୍ଷସ,

ଆଉ କିଏ ବା ଭରସା ?

ତା' ଇଛାକୁ ଆମେ କରିବା ପୂରଣ,

ସୁରକ୍ଷିତ ତାକୁ ରଖି ।

ତା' ଓଠରେ ଆମେ ଫୁଟାଇବା ହସ,

ସେ ପରା ଶାନ୍ତିର ପକ୍ଷୀ ।।

ଆସ ଆମେ ତାକୁ ହୋଇବା ସହାୟ,

ତା ଦୁଇ ହାତକୁ ଧରି ।

ତା ଲକ୍ଷ୍ୟସ୍ଥଳରେ ଛାଡିଦେବା ତାକୁ,

ଅସୁରକ୍ଷିତ ସେ ପରୀ ।।