ଅନୁତାପ

ଭଲକଥା ପଦେ କୁହିଲେନି କେହି

ଚାଲିଗଲେ କରି ପର

ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜୁଈରେ ଜୀବନ ଜଳିଲା

ଅନ୍ଧାରେ କରିଲିି ଘର ।

ଜହ୍ନକୁ ମାଗିଲି ଜୋଛନା ଟିକିଏ

ଚାଲିଗଲା ମୋତେ ଛାଡି

ରାତିକି ମାଗିଲି ଫୁଲର ସୁରଭି

ଶେଫାଳି ପଡିଲା ଝଡି ।

ଦିନର ଆଲୁଅ ଦେଖିବା ପାଇଁକି

ଯେବେଳେ ଖୋଲିଲି ଆଖି

ଆଲୁଅ ବଦଳେ ଅନ୍ଧାର ଘୋଟିଲା

ଅନ୍ଧହେଲା ଦୁଇଆଖି ।

ଲୁହର ଠିକଣା ମିଳିଲା ଯେଦିନ

କୋହରେ ଭରିଲା ଛାତି

ଆଖିଲୁହ ସବୁ ଓଠ ପିଇଗଲା

ଲୁଚିଗଲା ଜହ୍ନରାତି ।

ମଳୟର ଛୁଆଁ ଖୋଜିଲା ହୃଦୟ

ମିଳିଲା ଅସରା କୋହ

ଛଳନା ଭିତରେ ପ୍ରୀତିର ଫଗୁଣ

ଖୋଜୁଥିଲା ଆଖିଲୁହ ।

କେମିତି କହିବି ଜହ୍ନକୁ ଯେବେଳେ

ଦେଖିଲି ପୁରାଇ ଆଖି

ଜଳିଗଲା ମୋର କଅଁଳ ମନଟି

ଠାକୁରାଣୀ ଥିଲେ ସାକ୍ଷୀ ।

ଅନୁତାପାନଳେ ଜଳୁଛି ହୃଦୟ

ଅପାତ୍ରରେ କରି ପ୍ରେମ

ଅସହାୟ ହୋଇ ଜୀବନ ବିତୁଛି

କପାଳ ହୋଇଛି ବାମ ।