ଅଭିନୟ

ଅଵିରାମ କଳ୍ପନା କା'ର ନିରବ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ,

ମୋ ମନ ଲୋଟଣୀ ପାରା ଉଡିଯାଏ ଧୀରେ ଧୀରେ ।

ଅତୀତକୁ ଫିଙ୍ଗି ଦେଇ ସ୍ମୃତି ହୃଦ ଅନ୍ତରାଳେ,

ଲହଡ଼ି ଭାଙ୍ଗଇ ଢେଉ ସ୍ୱପ୍ନ ନୀରବ, ନିଶ୍ଚଳେ ।

ଏମିତିରେ ସାଗରେ ଉଠୁଛି ଢେଉର ମୂର୍ଚ୍ଛନା,

ଶ୍ରୁତି କା'ର ଛନ୍ଦ ତୋଳେ ଭରି ଆଶା ସବୁଜିମା ।

ସ୍ନିଗ୍ଧ ପରଶର ବାସ୍ନା ମନେ ଭାସି ଆସେ ଯେବେ,

ବେଳାଭୂମି ନାଚି ଉଠେ କା'ର ସ୍ପର୍ଶ ଅନୁରାଗେ ।

ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଭାବନା ଜାଗିଉଠେ ବାଲୁକା ଶଯ୍ୟାରେ,

ଆକାଶେ ଦିଶଇ ରୂପାଜହ୍ନ ତାରାଙ୍କ ମେଳରେ ।

ଅନ୍ଧାରର ବୁକୁ ଚିରି ସୁଦୂରୁ ହାତ ପ୍ରସାରି,

ଟାଣି ନିଏ କିଏ ପଥେ ତା'ର ସହଯାତ୍ରୀ କରି ।

ଦେଖାଏ ସେ' ସମ୍ପର୍କର ଏକ ନୂତନ ଦିଗନ୍ତ,

ଲାଗୁଥିଲା ସତେ ଏ ସମ୍ପର୍କ ପୂର୍ବ ପଞ୍ଜୀକୃତ ।

ଆଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶ କରେ ଦୁଇ ଜୀବନ ମୁଦ୍ରାକୁ,

ଅମୃତାୟନ ସଂସାରର ସ୍ଥିତି, ଅବସ୍ଥିତିକୁ ।

ହେଉ ପଛେ କେଇ କ୍ଷଣ ସମ୍ପର୍କ ଅଭିନୟରେ,

ଜୀବନ ମମତା ମସୃଣ ପଥ ଅନ୍ଵେଷଣରେ ।

ନିଜକୁ ପରଖିବାର ଆଶା, ବିଶ୍ଵାସକୁ ନେଇ,

ଅୟୁତ ସ୍ୱପ୍ନର ସମୟ ମୋ' ସୁସମ୍ପର୍କ ପାଇଁ ।