ଅଭାଗିନୀ ନାରୀ

କିଏ ତୁମେ ଅସହାୟା ନାରୀ

ଦୁଇମାସର ଶିଶୁକୁ କାଖରେ ଜାକିଧରି

ଘୋଡାଇ ଦେଇ ଚିରା ପଣତ କାନିରେ

ବସିଅଛ ଏକାକୀ ନିର୍ଜନ ରାତିରେ

ବନ୍ଦଥିବା ଦୋକାନ ଘର ବାରଣ୍ଡାରେ l

ବାହାରେ ହାଡଭଙ୍ଗା ଶୀତ

ନାହିଁ ପାଖରେ ଶୀତବସ୍ତ୍ର କି ଅବା କନ୍ଥଡା

ଦେହ ଥରୁଛି ଗୋଟାପଣେ

ନାହିଁ ହେବାକୁ ସହାୟ କେହି ହେଲେ ଜଣେ l

ଚାରିଆଡେ ନିସ୍ତବ୍ଧ ନିଶ୍ଚଳ

ମାତାଲ ଅବସ୍ଥାରେ ମଦ୍ୟପଙ୍କ ପ୍ରଳାପ

ବୁଲା କୁକୁରଙ୍କ ପ୍ରାଦୁର୍ଭାବ

କାମାନ୍ଧ ପୁରୁଷଙ୍କ ବାଜ ଦୃଷ୍ଟି

ତଥାପି ହାଡ଼ଭଙ୍ଗା ଶୀତକୁ ନକରି ଭ୍ରୂକ୍ଷେପ

ଦେଖାଇଛ ଅସୀମ ସାହସ ଓ ନିର୍ଭୀକତା

ମାତୃତ୍ୱର ପରାକାଷ୍ଠା, ବତ୍ସାଲ୍ୟ ମମତା l

ତୁମେତ ଜନନୀ ଜାୟା ଓ ଭଗିନୀ

ତଥାପି କାହିଁକି ଏତେ ହତଭାଗିନୀ ? l

ଧନ୍ୟା ତୁମେ ମହୀୟସୀ ନାରୀ

ଧନ୍ୟ ତୁମ ସ୍ନେହ ମମତାର ଡୋରି

ବୁଝି ହେଉନାହିଁ କେଉଁଥି ପାଇଁ

ତୁମର ଆଜି ଏ ହତଶିରୀ l

ଘୋର ଦାରିଦ୍ର୍ୟରେ ଉତ୍ପୀଡ଼ିତା

ବୁଭୁକ୍ଷିତା , ବେସାହାରା ସ୍ୱାମୀ ପରିତ୍ୟକ୍ତା

ତଥାପି ମନରେ ବାନ୍ଧି ଦେଇ ଆଶା

ବସିଅଛ ଦେଖିବାକୁ ସକାଳର ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ

ହଟାଇ ଦେଇ ତମସା l

ଜଗତପତିଙ୍କୁ ମୋର ଏତିକି ପ୍ରାର୍ଥନା

ଦୂର ହେଉ ଶୀଘ୍ର ତୁମ ନିର୍ଯାତନା l