ଆଶିଷ ଅମୃତ ଧାରା

ପାରିଜାତ ସିନା ଆକାଶରୁ ଖସେ

   ମୁଁ ଜଣେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମାନବୀ,

ତାରାଫୁଲ ପରି ଟିକି ମନ ମୋର

   କାହୁଁ ସେ ଫୁଲ ପାଇବି !

ମନ ପାରିଜାତ ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା କରି

    ଶୁଭ୍ର ସୁରଭିତ ହାରେ,

ଗୁନ୍ଥି ଚାଲିଛି ମୁଁ   ଗୁନ୍ଥି ଚାଲିଥିବି

    ଅର୍ପିବି ତୁମ ପୟରେ ।

ତୁଳସୀ ଚନ୍ଦନ ମୋ' ପାଇଁ ସପନ

    ସମ୍ପତ୍ତି ମୋ' ଅଙ୍କକଷା,

ମନ ଅଗଣାରେ ଭାବ ଉଙ୍କି ମାରେ

    ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁର ପରିଭାଷା ।

ଘୃତ ସଳିତାରେ ଦୀପାଳି ଜାଳିବି

    ସଂକଳ୍ପ କରିବି ନାହିଁ,

ଭକତିର ଅର୍ଘ୍ୟ  ନିଭୃତ ହୃଦୟେ

    ସାଇତିଛି ତୁମ ପାଇଁ ।

ହୃଦୟରେ ମୋର ନମ୍ରତା ନିର୍ମାଲ୍ୟ

   ଅଛି କୋଣ ଅନୁକୋଣେ,

ଭକତ ବତ୍ସଳ,   ଭକ୍ତି ଅଶ୍ରୁଜଳ

    ଢାଳିବି ତୁମ ଚରଣେ ।

ଅଛି ଲୋଭ, ତୁମ ଚରଣ କମଳ

   ଅଶ୍ରୁଜଳେ ସିକ୍ତ ହେଉ,

ପ୍ରତିବଦଳରେ ମୋ' ଦୁଇ ନୟନ

   ସାଗରରେ ଭାସୁଥାଉ ।

ଦେବଦାସୀ ପରି ନୃତ୍ୟାଭିସାରିଣୀ

  ହେବି,ମୋ' ଭାଗ୍ୟରେ ନାହିଁ,

ତୁମ ଇଙ୍ଗିତରେ ମଗ୍ନ ନର୍ତ୍ତକୀ ମୁଁ

  ଦେବଦାସୀ ହେବି କାହିଁ !

ହେ ଜଗତ ପିତା ଆରାଧ୍ୟ ଦେବତା

    ମାଗୁନି ମୁଁ ନିଜ ପାଇଁ,

ମୋ' ଠାରୁ ଆହୁରି ଦୁଃଖୀ ରହିଛନ୍ତି

   ତୁମ ସଂସାରେ,ଗୋସାଇଁ !

ଢାଳିଦିଅ ସାରା  ଧରଣୀରେ ତୁମ

    ଆଶିଷ ଅମୃତ ଧାରା,

ନ ରହୁ କେହି ତ ଦୁଃଖୀ ପ୍ରପୀଡ଼ିତ

   ହେଉ ସଂସାର ନିଆରା ।