ଆମ ପିଲା ଦିନ

ତାରା ଙ୍କ ମେଳରେ ଜହ୍ନ ଯେ ନଥିଲେ

ଆକାଶର ଶୋଭା ଅଧୁରା ଯେମିତି

ସବୁ ସାଙ୍ଗ ଆମେ ଏକାଠି ହୋଇଛୁ

କେତେ ଯେ ବର୍ଷ ପରେ ସେମିତି ।

କେତେ ରାଗ, ରୁଷା, ମାନ, ଅଭିମାନ

କେତେ ଯେ ଥଟା, ମଜା

ସ୍କୁଲ ର ସେବେଳ ଆଜିବି ମନକୁ

 କରିଯେ ଦେଉଛି ତାଜା ।

କିଏ ଆଗ ପୁଣି କିଏ ପଛ ହୋଇ

ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବା ବେଳ

ସବୁ ପିରିଅଡରେ ଲାଗେ ଯେମିତି

ଆଜି ନମିଳୁ ବେତ ପାହାର ।

ଘଣ୍ଟା କଣ୍ଟା ଯେବେ ଧୀରେ ଧୀରେ ଚାଲୁଥାଏ

ଆମରି ଏ ମନ ଖେଳ ଛୁଟିକୁ ଜଗି ଥାଏ

କେତେ ସମୟ ର ଅପେକ୍ଷା ପରେ

 ଯେବେ ଶୁଭିଯାଏ ଟିନଟିନ, ଟିନଟିନ ।

ଏହି ଶବ୍ଦ ରେ ଦେହରେ ଆମର

କେଉଁଠୁ କେଜାଣି ଆସିଯାଏ

ହୃଦୟ ଥରା ହସରେ ଗଡ଼ିଯିବା

 ଅତି ମନ ଲୋଭା କମ୍ପନ ।

ଘର ଟିଫିନକୁ ଏକାଠି ଖାଇବା

ଗୋଟିଏ କଳରେ ଠେଲା ପେଲି ହୋଇ

ଆଗ ମୁଁ ଯିବି ମୋତେ ଆଗ ଛାଡ଼ କହି

ନିଜ ହାତ ଧୋଇପାଣି ପିଇବା ।

କେତେଯେ ସେ ଖେଳ ସାଙ୍ଗ ଙ୍କ

ମେଳରେ ଖେଳିଥାଉ ମନ ଭରି

ଖାଇବା ଛୁଟିର ସମୟ ସରିଗଲା ବୋଲି

ଘଣ୍ଟିର ଆବାଜ ହୋଇଥାଏ ।

ମନ ଭିତର ର ଅଶାନ୍ତ ସମୁଦ୍ର

ଧୀରେ ଧୀରେ ଥମି ଯାଏ

କେଉଁ ସାର ଙ୍କର ରହିଛି ପିରିଅଡ

ପରସ୍ପରକୁ ପଚରା ଚାଲି ଥାଏ ।

କିଏ ସେ ଲେଖିଛି, କିଏ ବା ଘୋଷିଛି

ଏହି କଥା ହେଉଥାଉ

ସାର ନ ଆସନ୍ତୁ ଜପା ମାଳିପରି

ମନେ ମନେ ଜପୁ ଥାଉ ।

ଥରେ ଥରେ ଲାଗେ ସମୟର ଚକ

ଆମ କଥା ମାନି ଯାଏ

ଆଉ ଥରେ ଥରେ ଶୁଖିଲା, କି, କଞ୍ଚା ବେତରେ

ପିଠିରେ ଆମର ମେରୁଦଣ୍ଡ ହାଡ଼ ସିଧା ହୋଇଯାଏ ।

କେବେକେବେ ଯେବେ ଅବାଧ୍ୟ୍ୟ ହେଉ

କାନ ଧରି ଠିଆ ହେଉ

ଆଉକେବେ କେବେ ସ୍କୁଲ ବାହାରେ

ଗୋଡ଼ିରେ ଆଣ୍ଠେଇ ଥାଉ ।

କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ନିଜକୁ

ଅଳ୍ପ ସଜାଡି ଦେଉ

କେବେବି ଅବାଧ୍ୟ୍ୟ ହେବୁନି

ସାଙ୍ଗ ମେଳେ କହୁ ଥାଉ ।

ବେଳ ଟିକେ ଗଡି ଚାଲି ଥାଏ

ମନ ଯେ ଆମର ଘରକୁ ଯିବାକୁ

ଅସ୍ତ ବ୍ୟସ୍ତ ହୋଉ ଥାଏ

ଆମେ ବି ଜାଣୁନା ଦିନଟି ଆମର ବିତି ଯାଏ ।

ନାହିଁ ଆଜି ଆଉ ଆମ ପିଲାଦିନ

ହଜିଗଲା ସେହିବେଳ

ସେ ସବୁ ସାଉଁଟି ହୃଦୟ ଝୁରୁଛି

ଆଖିରୁ ଆମର ବୋହି ଯାଏ ଲୁହ ଧାର ।

ଏବେବି ମନ କହୁଥାଏ

ଫେରି ଆସନ୍ତା କି

ଆମରି ସେ ପିଲା ବେଳ

ବାସ ଆମରି ସେ ପିଲା ବେଳ ।