विठ्ठू माऊलीच्या बाळा

विठ्ठू माऊलीच्या बाळा

किती लाऊ मी सावली 

उन जाळत जाळत

तुझ्या पावलांची वाट

बघ झालीय पहाट

ऊभा अरूण दारत 

सप्त रंगाची बहार

आज घेऊन आकाशी

अंध होते माझे मन

पडला तुझा हा विसर 

किती केले हे उपास

ना लागलेली भुक

पुन्हा लाग तु तासाला

घे हाती हे कासर

पाणी पीले किती तरी

ना मिटलेली तहान

ऊभा विटे वरी जरी

घेऊन कुशीत नांदतो 

हा गजर चालतो

अवघ्या पंढरीची वाट