वारकरी

विठ्ठल नामाच्या रंगात अवघा रंगुन जाई वारकरी 

गजर करत पायी निघाला दर्शन घेण्यास पंढरपुरी  

मस्तकी मुकुट 

माथी चंदनाचा टिळा

 हातात तुळशीच्या माळा  

लागतो फक्त पांडुरंगा

 तुजला लळा 

वारकऱ्यांना बघतो 

कमरेवर हात ठेवून

 विटेवरी उभा तो विठू सावळा  

 वारीमध्ये वाजते टाळ मृदुंग 

वारकरी तो माझा गाई 

नामाचा अभंग 

नसे कशाची गरज 

ना भूक, ना तहान 

वादळ, वारा सहन

करत वारकरी, करे मनी विठ्ठलाचे ध्यान

भेगा पडल्या पायाला 

तरी विठू नाम घेण्यास तल्लीन हा भक्त होतो

 टाळ, मृदुंगाच्या गजरात विठ्ठलच

 त्या माऊलीला बळ देतो 

अवघा जनसागर दुमदुमतो माऊली या नावाने 

दुःख सारे वाहून जाते पांडुरंगाच्या एका दर्शनाने  

पंढरीची वारी दंग

 भजनात वारीचे वारकरी

 पंढरीची वारी पुण्य पडते पदरी 

सदा घडो सेवा आस असते ही अंतरी