तृषार्त

गोड तुझ्या आठवात

बरसला रे श्रावण

डोळयातून आज वाहे

माझे घायाळ हे मन

ऊण्या पुऱ्या भेटी झाल्या

अशा झाल्या ताटा तुटी

अंतरीच्या हया जखमा

मुक्त होऊनी वाहती

मंद धुंद सहवास

माझ्या मनात मुरला

कण कण हा देहाचा

गंध चंदनाचा ल्पाला

काय झाले ते कळेना

आठवण ओसंडते

जसे तापवले दुध

भाडयांतून ऊतू जाते

घन भरले आकाश

भेगाळ्ल्या त्या जमिनी

माझे मनही झुरते

झाली हृद्याची चाळणी

मन माझे आक्रंदते

असा ये ना सरीसंगे

अंग अंग कर चिंब

वेडे मन सारे मागे