तृणांकूर...

भराभरा मी चालत होते

उन्हाच्या गं पारी

दमूनभागून बसले खाली

बघून झाडाची सावली

झाडाखाली बसले असता

तृणांकूर मला दिसले

बघत असता त्याच्याकडे

बघताच मला ते हसले

हसता हसता हलकेच बोलले

पण भारीच मोलाचे काही

अशी कशी रे तुम्ही माणसं

सोसत काहीच नाही

जातो कधी हा उन्हाळा 

वाट पावसाची बघतो

पावसाची रिपरिप बघुनी

हिवाळाच चांगला म्हणतो

तृणांकूर मी इवलासा

हिवाळ्यात बहरुन जाई

उन्हाच्याही सोशीत झळा

वाट पावसाची पाही

किती तुडविती पायाखाली

तरी उभारून उठतो

माणूस नावाचा एकच प्राणी

फक्त स्वतःस हरवून बसतो