तो पाऊस ' तांडव '

बदाबदा किती तो कोसळतोयस

रूपावरून तारवटलेला वाटतोयस

' कोसळूदे मनसोक्त ' एव्हढंच होतं म्हटलं

थैमान घालत सुटशील , असं नव्हतं वाटलं

कर ना रे जरासा मनात विचार

मारा सरींचा तुझ्या , होऊदे सुमार

आमची काय असणार , ताकद तुझ्यासमोर

नको रे बाबा होऊस , इतका कठोर

संसार जातायत वाहून लोकांचे

होत्याचे नव्हते होतेय घरांचे

भिंती कोसळतायत कुठे कशावर

आता तरी स्वतःला , घाल रे आवर

कुणाची करणी भोगायचं कुणी

कोण खातंय टाळूवरचं लोणी

तूच आता समजून घे , आम्हाला सावर

किती सहन करायचं रे आणि कुठवर

ऐक ना ! हा बघ आलाय श्रावण

मुखावर बाळग रिमझीम रुपाची ठेवणं

विसरून जा तुझं भीषण ' आषाढी ' तांडव

मनोहारी सात्विक रूपाला त्या , तुझ्या भेटव.