सुवर्णकाळ

बालपणी केले जे काही 

त्याची मज्जाच और 

रोक टोक ना कशावर 

बुद्धीच साऱ्याची टौर 

परी धमाल चिंचा बोराची 

जांब लयी गोडच गोड 

झोके भिडती उंचच उंच 

सुर पारंब्यांला नाही तोड 

मळ्याला भेट रोजच रोज 

मोटेच्या पाण्यात भिजायची 

मज्जाच न्यारी  चिंब होत 

बोट लहरत आमची पोहायची 

कागदाची विमान करून छान 

उडवलीय आकाशात दूरच दूर 

स्वप्न ही पाहिलंत त्याबरोबर 

तेव्हा नव्हती तुटण्याची हुरहूर 

अथांग बुडालो होतो 

लहानपणाच्या सागरात 

कागदी विमाने, होड्या 

खेळलो खूप आनंदात