सूर गेले दूर आता

सोडुनी कंठास माझ्या सूर गेले दूर आता

साजणी जाताच झाले गीतही बेसूर आता

चंदनी गंधात न्हालो लोळलो प्रेमात ज्यांच्या

माय बापाच्या वियोगे पोळलो भरपूर आता

शांत आयुष्यात आली लाट दुःखाची त्सुनामी

दाटला डोळ्यात माझ्या आसवांचा पूर आता

सोयरे गणगोत मित्रांचा गराडा भोवताली

मी भुके कंगाल होता जाहले निष्ठूर आता

कल्पनेचा घेत झोका पाहिले स्वप्नास मोठ्या

पंडिता झाले तुझे ते स्वप्न चक्काचूर आता