शंभूराजे

शिवबांचा पुत्र शोभतो

शूर शंभूराजा

पराक्रमी त्यांच्यासारखा

जगी नाही दुजा

वाघाचा जबडा चिरला

झेप घालून शिकारी

म्यानातून शत्रूच्या

थंड पडे तलवारी

नाना बालंट दरबारी आणिती

कलंक असा चारित्र्या लाविती

लक्तरे हजार अब्रुची करिती

आग ओकुनी सूड उगवती

आपल्यांनीच अति ग्रासिले

परक्यांनी मग बहु त्रासिले

पाऊल जराही मागे न पडले

शिवरायांचे स्वराज्य राखिले

घरातलेच होते भेदी

बादशहा मग करे कैदी

नाना अमिषे तया दाखवुनी

धर्म तयांचा बदलवू पाहती

कणभर विचार न होई कमजोर

बादशाह मग वाढवी जोर

सळया तापवून लोखंडाच्या

खाचा केल्या नयनांच्या

क्रूरतेची सीमा गाठून

जखमा केल्या जागोजागी

बादशहाला आणी जेरीस

स्वधर्माची लाज राखी

धर्मरक्षक असा खरा

बुद्धिमंत न कुणी दुसरा

स्वराज्यरक्षक शंभूराजे

तुम्हा आजही स्मरे जग सारा