Library
Profile
सहजच कधीतरी...
सहजच कधीतरी...
सहजच कधीतरी...
मनी दाटतात काळे ढग... |
मन होतं खिन्न..
सारं उदास वाटतं जग... ||
वाटतं कोणाच्यातरी जवळ
मन मोकळं करावं... |
मनातलं सारं दु:ख आपण
त्याला कथन करावं... ||
आपलं सारं म्हणणं त्याने
शांतपणे ऐकावं... |
मी आहे सोबत म्हणून
आश्वस्त करावं... ||
पण आजकालच्या जगात...
असं काही घडत नाही... |
समजून घेणारं लांबच..
ऐकून घेणारंही भेटत नाही...||
जो तो आपल्या दिनक्रमात...
इतका व्यस्त असतो... |
माझे घर, माझी स्वप्ने
यात
च तो पुरता गुरफटतो...||
दुसऱ्याकडे लक्ष द्यायला
नसतो कोणाकडेही वेळ...|
मी नि माझे कुटुंब यातच
संपतो आयुष्याचा खेळ... ||
जन्मभर धावून देखील..
मिळत नाही समाधान .. |
कारण माणसाचं सुख माणसांत असतं
याचंच नसतं भान... ||
दुसऱ्याच्या चेहऱ्यावरचं हसू
खुप काही देऊन जातं... |
दुसऱ्याचं दु:ख हलकं केलं
की समाधान मणभर वाढतं... ||
एकमेकांना वेळ देऊ
नि घेऊ एकमेकांना समजून...|
सुखदुःखे वाटून घेऊ....
आनंदाचं झाड येईल बहरून... ||
