शेतकरी

उभा दिवसभर कष्ट करण्याला

हिरवंगार रान भिजलेला घामान

त्यात मनमानी पावसाची चाले

जगाचा पोशिंदा काम चाले नेमान

काळ्या आईच्या कुशीत

पीक मोत्यासारखे पिकवतो

राब राबतो रात्रंदिन

पोट दुनियेचे भरवतो।

नाही आळस कामाचा

सोबत सर्जा राजा जोडी

मालकाच्या बरोबरीनं काम

सोडवतात सर्व कोडी।

जन्म मातीत घेतला

हात राबतात तिच्यासाठी

होऊन प्रसन्न ती माता

धान्य भर भरून जगासाठी।

कधी अतिवृष्टीन घास 

तोंडापर्यंत आलेला जातो

होते नुकसान पिकाची तरी

नव्या जोमाने उभा राहतो।

नका करू भाव कमी कोणी

त्याच्या घामाच्या कष्टाचा

त्याला नेहमी द्या भरभरून

आहे तो पोशिंदा साऱ्या जगाचा।

आहे तो पोशिंदा साऱ्या जगाचा।