रेघ चाफ्याची

गर्द चाफ्याच्या एकांती

घनओले शत स्तोत्र

वळचणीत पाखरे

मज पुसतसे गोत्र

फुलांच्या भवताली

पानांचा हिरवा पिसारा

तू हाक मजला देता

लाटांत शहारे वारा

बाळ निजले असता

पक्षी एकटाच उडे

संध्याप्रहरी किनारा

गलबतामध्ये बुडे

डोळ्यांत टपोरी तेव्हा

रेघ चाफ्याची ओढता

अंगाईत लपलेल्या

ओळींची होई सांगता