प्रेम आणि भंग एकाच कवितेत
प्रेम आणि भंग एकाच कवितेत
*चित्र* तिचे आहे तयार *माझ्या मनात* 😍
आठवले की अगदी *प्रेमाचे* हसू येते *गालात* 😊❤
*रूप* तिचे ते *सुंदर* जणू *नक्षत्राची कोर* 🥰
*भुरळ* पडते मनाला पाहून ही *काळजातली ही पोरं* 😘
*प्रिये* म्हणू की *सखे* की मानू तुला *सोबती*👩❤️👨👫
कोरले तुझे हे नाव *काळजावरती* 💗❣️
उगवते *नवी पहाट* तशी येते तुझ्या *आठवणींची लाट* ❤🔥
*सावरू* कसा मी *हृदयाचा* प्रेमाने भरला आहे *ग काठ* ❣️💓💞
सुंदर सुखद *आनंदाचे हे दिन*
विणले गेले होते *हृदयाचे* हे *भावनांनी विन* 💝❤🩹
बाहेर पडल्या *हृदयातल्या भावना* जशी पडावी *गुलाबी थंडी* 👩❤️👨
पडले *प्रेमाचे दव* पण लागली *हृदयाची कुंडी* 🤗
*अंतःकरनातले शब्द* न माझे उतरवले या *कागदावरी* ❤📝
*उणीव* राहिली काही तरी राहू दे *तुझ्याच उरी* 🔥
*शब्दांत* मांडता येईनात *भावना* या माझ्या❤
मांडून कसा करू *अपमान प्रेमाचा* या गं *तुझ्या* 💯
आज *सोबत* नाहीस म्हणून काय झाले😞
प्रत्येक *क्षणाला भासतेस* तू कारण *काळजात* रुतलेत *आठवणींचे भाले* 🎯💘
हृदयाच्या कोपऱ्यात येऊ दे कधीतरी माझ्या *आठवणींना मुभा* 😍
भरू दे आमच्या पहिल्या सुखद क्षणांची *चर्चासत्र आणि सभा* 🥰
