प्रातःकाळी

मानव जन्म तुला लाभला

अमोल रत्नांचा घडा

आता करू नको अतिलालसा

खोदू नकोस तू पाप पीडा

वास्तवाचे भान ठेव रे

जुनाट बुरसट सोडून दे

तुझ्यामुळे न का कुणी गांजले?

त्यास स्पर्शूनी वेचून घे

नवचैतन्याने सृष्टी नटते

आभाळी सूर्य जरा येता वरी

या संदर्भाने पुढे चालता

तुझे कुणी ना वैर करी

जे झिरपते तेच साठते

निसर्गाची तर हीच तऱ्हा

बाग तयांवर फुलवित जाता

येऊ लागते पुण्य फळा

ये माणुसकीचे बंध आवळू या

गोड उषेचे वस्त्र विणू 

जे जे असती उदात्त उत्तम

प्रातःकाळी मंत्र म्हणू