निर्माल्य

हातात काही कळ्या घेऊन 

ती सरळ रेषेत चालतेय

तिला दिसतायत

आजूबाजूच्या बोरी बाभळी 

कुठं यू टर्न तर कुठं राईट टर्नचे बोर्ड 

रोडला विभागणारे डिव्हायडर

तुंबणारी गटारं, बंदिस्त पाईप लाईन 

जुन्या खिडक्या खांबाना बांधालेली नात्यांची लक्तरं

खोट्या चिवटपणाचा अभिमान 

बाळगत लटकत होती 

हे सारं सारं पाहताना

तिच्या अंतर्मनावर ओरखडे पडत होते 

ती सरळ रेषेत चालत होती 

ओरखड्यातलं ताजेपण जपत होती 

रस्त्यातलं गंजलेल फाटक कुरकुरत होतं 

फाटकाबाहेरचं ते गंजलेल मन घेऊन 

अंगावर पडलेल्या वेड्यावाकड्या

अश्रूंच्या डागाला आणि चेहऱ्याला लपवत 

ती क्षणभर तिथंच रेंगाळली

हातातल्या कळ्याकडं तिचं लक्ष गेलं 

कळ्यांची फुलं आणि फुलांचं निर्माल्य 

केव्हा झालं ते तिला समजलंच नाही.

त्या निर्माल्याकडंच पाहत राहिली चालायचं थांबून