माझे बालपण

कधीतरी एवढं वय वाढल्यावर

पुन्हा एकदा आज लहान व्हावंस वाटतंय

शांतपणे नानानानी पार्कात

हिच्या हातात हात धरून 

पुन्हा एकदा बालपण आठवाव्

त्या गाभुळलेल्या चिंचा खाव्यात

गावातल्या जत्रेत मिळणाऱ्या 

शिट्या मोठंमोठ्यान वाजत

गावभर जड्डी सावरत पळत राहायचंय

सर्कशीतल्या जोकरच्या वेड्यावाकड्या

हालचालीवर खळखळून हसायचंय

उडत उडत जाणाऱ्या 

कापसाच्या म्हातारी मागं 

पळत जावून तिला पकडायचय

माळरानावरून पकडून आणलेला

काडीपेटीतला विंचू पुन्हा पुन्हा 

ताईजवळ आणून सोडावा आणि 

आई बाबांचा ओरडा खावा

बाबांची खोटी सही मार्कशीटवर करावी 

दादाला म्हणांव "मी नाही देणार माझी लिमलेटची गोळी"

आणि गुपचूप ताईला चिमणीच्या दातांनी फोडलेली अर्धी गोळी ध्यावी

पण ......

आता सगळंच बदलय

वय वाढलंय

पोट सुटलंय

शुगरमुळं लिमलेटची गोळी खाता येत नाही 

सर्कशीतला जोकर भाऊगर्दीत हरवून गेलाय

सगळंच हरवलंय

माझं बालपण हरवलंय .... नानानानी पार्कातली लहानग्यात