कविता..!

मर्म जाणण्याची उत्सुकता

जीवास घोर लावते

कवितेच्या प्रांतात

उगाचच ओढून घेते

सहज जाता जाता

मिळेल ते वाचावं

वाचता वाचता

सुचेल ते लिहावं

साधं सोपं गणित

हे कवितेचं असतं

उगाचच सर्वांना ते

अवघड कोड वाटत

पहायचं जाणायचं

अंतरात उतरवायच

हुळूच वेळ मिळता

ते आनंदात बाहेर काढायचं

शब्दांच्या अर्थातला

अर्थ उलगडून पहायचं

पाहता पाहता

त्याचा आनंद लुटायचं

कवितेचं देणं हे

भगवंताच कृपा छत्र असतं

त्याच्या साठी मुळी 

काही करायच नसतं

एक दिवस असा येतो

तो सर्व काही देऊन जातो

जात जाता

कवितेचं मर्म सांगून जातो

तोच दिवस आपला असतो

तो कायमचा जपायचा असतो

त्या दिवसाच्या सामर्थ्यावरच

कविता करीत जीवन जगायचं असतं..!