खोगीर

 धन नाही रुपं

      पोटातील भूकं

      भक्षीता खूपं

     घालेन कुपं तृष्णेला

      धन नाही जडी

       निसर्गाचा वर

      कढवीता फार

    उतरेन अर्क आयुष्याचा

       धन नाही खरी

       प्रीत माऊलीची

        होता अधीर

      जात होईन रुधीराची

       धन नाही सरी

       सावनात बरसे

        नाची मयूर

    उमटेन चित्र भविष्याचे

       धन नाही ओळ

      तुक्याच्या अभंगाची

        सांडीता वर्तनी

    जाईन अवकळा माणसाची

      धन नाही मार्गी

        मुक्तीचे दार

      माणसाचा सार

     पार नये जीवनाचा