खेळ

वाहते मोकाट आहे आज का हे धुंद वारे

माणसाचे माणसाशी एक नाते जोडणारे

बंधनांची दोर तुटली गोड नाती दूर गेली

खंत वाटे ना कुणाही मर्म आहे बोचणारे

स्वार्थ फुलला प्रेम हरले जीवनाचे हेच कोडे

देत नाही साथ आता आपलेसे वाटणारे 

वार होता काळजावर का कुणी ना जाणला रे

सोसलेही या मनाने जीवनाचे भोग सारे

वेदनेला अंत नाही दु:ख तेव्हा फार होते

घालती ते घाव जेव्हा आस वेडी जाळणारे

जीवनाला अर्थ नाही सर्व काही व्यर्थ झाले

मांडलेला डाव मोडी खेळ खोटा खेळणारे

खेळ होतो जीवनाचा ना कुणाला खेद वाटे

आपले ज्याला म्हणावे तेच होते तोडणारे

अंतरीच्या भावनांनी अंतरातच वार केले

आठवांनी वाट करता पाट वाही दाटणारे