जीवन यात्रा

सुखदुःखाचे बांधून तोरण

अरे माणसा तुझे कसले जीवन

अस्थी मांसानी शरीर सजले 

निज अवयवानी सुंदर नटले

रसरक्ता नी तुला पोशीले

श्वेत कृष्ण कातडी चे पांगरुण

मांडलास तू जीवन व्यापार

गण गोताचा माया बा झार

पाप पुण्य कर्मा चा शेजार

निर्मिलेस जरी तू नन्दनवन

मोह मायेचा पिंजरा सजला

संसारी जीव एथेच रमला

झाली घालमेल घात झाला

आले यमाजी चे अवताण

चारचौघे घेती खां दयावरी

निघाली यात्रा यमाच्या दारी

प्रत्येक जण असतो त्या वाटेवरी

गुंडाळ ले तुला पांढरे कफ़न

उठ ऊठ प्रेता तिरडी सजली

गण गोत आप्त सर्वही जमली

कमी ज्यास्त सगळी रडली

धग धगते पेटले चित्ता सरण

अरे माणसा तुझे कसले जीवन