हळवी सांज

खेळ खेळताना डाव येईल माझ्यावर

ह्या प्रतिक्षेत कोवळे हरवले माझे स्वर

गुंतविता मिठीत साठविले लाघवी क्षण

कधी प्रपंचात विसावले ते भान हरपून

आता कुठे जराशी जाग मला आली

पहाता सभोवार आयुष्याची सांज ही झाली

ह्या पल्याडही आहे जिणे पडला विसर मनास

झाकलेल्या मुठी रित्याच हाच जीवनाचा प्रवास

देहानेही अनुभवली किती रूपे विविध

आसवांना पापण्यांनी केले काहिसे कैद

अंधारा आधीचे रंगीत झालेले आकाश

माझा रंग शोधण्या जरा झालाच अवकाश

खिळून गेली आज नजर क्षितिजावर

साद घातल्याचा पल्याड सूर येतो कानावर