घर

माती कवेलूची घरं

सपरी होती मातीची

पंखा नव्हता, लाईट नव्हती

अंगणात झोप रातीची

मातीच्या चौरीत

देव बसले आरामात

हसत मुखी चिंता नव्हती

धाव घरापासून शिवारात

लहाण्यांग मोठ्यांग

अंगणात सरपनाचा ढीग 

भरल्या घरात तांडव नव्हता

गंजाला असायची नेहमी सीग

अंगणी तुळस दारी बिंद्राबण 

रोग लांबच्या हाती

पेज रायता, चहा नव्हता

पाया खाली नेहमी माती

छप्परातून कवडसा

मोजून पाहिले धुलीकण 

शांती शितलता, बेचैनी नव्हती

रमत होता नेहमी मन