गाढव...!

गाढव हा शब्द कानावर आला

की आपोआप भानावर 

आल्यासारखं वाटतं

गाढवा, लेका, गाढवाच्या

गाढवासारखं, गाढवच

असे एकेरी शब्दांनी कान भरायचे

गुरुजींच्या सखोल 

ज्ञानाची आणि शब्द सामर्थ्याची

तीच खरी ओळख असायची

हातावरची छडी

पाठीवरचा धपाटा बुक्का

आणि बुडावरची लाथ ही भाषणं असायची

तेव्हा जे कळत नव्हतं

ते आता कळतंय

त्यांची लाथ गाढवाचीच देण होती

गाढवाचा माणूस बनवणं आणि तेही

गाढवासारखंच अतोनात कष्ट करून 

हे फक्त त्याकाळचे गुरुच जाणत

आज माणूस म्हणून

जीवन जगताना गाढवाचं स्मरण होतं

आणि डोळ्याचं तळं डबडबतं

गाढव खरंच आमचं दैवत होतं

त्यानं लाथा खायलाही शिकवलं

आणि लाथा द्यायलाही शिकवलं

कष्टाची खरी ओळख मला

गाढवानेच करून दिली

आणि त्या गाढवाचा माणूस बनवलं

आजही गाढव दिसलं की

पुनर्जन्म आठवल्यासारखं होतं

गाढवाचं मोल मला आता कळतं

आपलं जिणंही गाढवसारखंच असतं

जे दिसतं ते नसतं हे सारं जग जाणतं

पण गाढवाचं जिणंच आता छान वाटतं..!!