द्वंद्व

आकाश हेच आपले क्षितिज मानून

केली मी वाटचाल जोमाने ...

जात राहिले पुढे पुढे न बघता मागे

हात उंचावले, आकाशाला कवेत घेण्यासाठी ...

अन् लक्षात आले,

माझी शिडीच पडली तोकडी

आभाळ राहीले दूर ....

शिडीला वाढवावे की,

आभाळाला खेचावे आणखी खाली

याच द्वंद्वात अजूनही. ...