बुवाबाजी (अभंग )
बुवाबाजी (अभंग )
विवंचित मन
आधार शोधते
बुवांचे फावते
आपसूक
दिसता सावज
टाकतात डेरा
घालतात घेरा
गुरमीतं
मुखातुनी जपे
सदा राम राम
रावणाचे काम
आसाराम
अंगारे धुपारे
व्यर्थ सारे खेळ
जमवूनि मेळ
खेळविती
बुवा सांगे ज्ञान
उगाळूनी तसे
शिकवीले जसे
पोपटच
अध्यात्माची गोळी
डोक्यातं भिनते
अंगातं चढते
देव देव
ह्वेतुनी काढी
अंगठी अंगारा
वाढवी पसारा
प्रयोगाचा
गुरु ग्रह दशा
जोडूनिया देती
मरणाची भिती
कुंडलीतं
सत्संगाच्या नावे
बाजार मांडती
विक्रीस ठेवती
गंडेदोरे
श्रद्धेला जडती
कर्मकांड स्तोम
अंधश्रद्धा मग
फोफावते
दिसत घबाड
बाबा फेकी जाळे
किती तरी वाडे
झालेध्वस्त
बुवा संगे बाया
धोक्याचीच घंटा
होतो तिथे तंटा
निश्चितच
खादीधारी गर्दी
बुवा मागे धावे
आश्रमाचे दावे
निकालात
कुणीच नसतो
इतका महान
टाकावी गहान
बुद्धीतेथे
मानवाचे हाती
असे फक्त कर्म
हाच खरा धर्म
युगायुगे
आता तरी पाळा
मानवाचा धर्म
हेची खरे मर्म
कल्याणाचे