भाकर

भाकरीचा तुकडा

त्याचसाठी चंद्र होता

एका तुकड्यापाई 

अख्खा दिस गेला होता

स्वतः पाणी पिऊन

भाकर पोरांना भरवली 

त्यांचा आनंद पाहून

भूक त्याची भागली

उद्याची स्वप्ने घेऊन

झोपी तो गेला

पोरांना बाप त्यांचा 

देवा सारखा वाटला

एका भाकरीने शिकवलं

जगायचं कसं असत

जवळ काही नसलं

तरी जगणं हरायचं नसतं